[ بـِشادی ِ یک نیمروز ِ شاد! ]

 

          چشم! نوازش گرفت!، ز َدکـّـه ی ِ گــُلفروش!؛

          راز ِ نهان!، شد عیان!؛ وز مـِهر! آمد خروش! _

          که هر بَر ِ زندگی!، اشاره ی ِ جان!  به جان!؛

          گــُل! شده خنیاگر و، مـُژده رسانـَد به گوش! :

          چهره ی ِ گــُل را نِگر!! به شادی ِ مردمان!،

          جبر ِ زمان! می کشد!؛ تا بشود نیککوش!...

          نیش ِ جهان را!  َمـَرنج! ارچه دلت سنگ نیست! _

          جلوه ی ِ جان را ببین!، کامروا  ُشو!؛  ز نوش!...

          مِهر! ز دل  بر مَکـَن! خَس! به دگر جان  َمَزن! _

          جام ِ رعایت! بکش!، جامه ی ِ شادی!؛ بپوش!.

                                                            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                            09,06,2006  Helsingør