[ گِلایه ی ِ خرّاز! ]*

          از بوی ِ عود! که دود می شود، به خوانچه ی ِ خرّاز ِ دوره گرد،

          که در کنار ِ خیابان  بساط کرده و،  میکشد سیگار؛

          از َگـرده های ِ آب، که پنجه ی ِ فوّاره های ِ حوض ِ میانه ی ِ میدان _

          میفشاند و،  تاب میدهدشان  تازیانه ی ِ باد _

          در زیر ِ گنبدِ آبیّ ِ آسمان _

          در روشنای ِ  َزرآمیز ِ یک روز ِ دل انگیز _

          با جانبخشی ِ ذرّه های ِ کالبـُدِ خورشید! که مجبور ِ از جبر ِ اشتعال! _

          پراکندگان ِ سرگشته در کهکشان ِ شیری ِ ما! هستند!؛

          از جنگِ رنگ،  در گونه گونه ی ِ طرحهای ِ جوراجور؛

          از باغ ِ تبکردگیّ ِ شوق!  که شادی می تراواند از نگاهِ رهگذران ِ خردسال و، جوان؛

          آسان! شود که پذیریم،  زندگی زیباست! _

                                                امـّـا، آیا؟ _

          ز هر کسی  می توان چنین پذیرشی را! خواست _

          زان پیشتر،  که دختری فقیر،  شیشه ی ِ لاکی،

          برداشته از بساط و، لعل را، به چانه پَردازد؟؛

          و خرّاز،  گِلایه آغازد؛  از گذار دادن ِ گاریّ ِ زندگی ش! _

          در میانه ی ِ آشوبِ کارزاری بنام ِ تمدّن!...

          و چانه گرم کند،  در قصـّـه های ِ دردناکِ چند، از بستگان! _

                                                                    که آنها، نیز؛

                           دوست دارند!، که بگویند :   زندگی زیباست...

          بلی! بلی!  زندگی! زیباست!  امـّـا!  فقط!  به پیش از آنکه _

                                  ازهریکی ازین همه مردم!، بپرسیم که؛

                                                              زندگانی چیست؟.

                                                                هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                            28,06,2000  Copenhagen

          * با تصویرهائی ذهنی از حال و، هوای ِ ایران! که در شیراز، مشاهده کردم!؛ این چامه در اندیشه ام ببارآمد!.