|
[ جامها و، کامها! ]
بودند، برخوردارانی؛ که ُصراحی کشان ِ میکده ی ِ هستی و، ناسپاس مِی خوارانی! _ که هم ، آگاهِ از وجودِ خُمخانه های ِ دیگر ِ دَهر! _ با ساغرهای ِ رنگین تر!؛ و هم ، با گــُمانه ای در سُراغ ِ شهدهای ِ گواراتر! _ که بی تلخی ِ فریب و، کینه و، قهر! _ و رخت برکشیدند، از تکیه گاههای ِ خویش!؛ به بهانه ی ِ َزنگارگرفتگی، یا لب پریدگی ِ پیاله و، کاسه _ تا که بَهره مندی ِ از بانگِ نوشانوش ِ َغـرّا - تر، و رنگ و، جلوه ی ِ بیش! _ و کسبِ معاش و، عشرت و، نام!... ولی افسوس!، که در نوشخانه های ِ به تازه درآمده! نیز _ درگیر ِ خوابِ خمار!... و افسوس ِ بیشتر!، که جانشان! اسیر ِ امیال ِ کهنه! بسان ِ دفتری بزیر ِ گرد و، غبار! _ و ذهنشان! به چنگِ وسوسه های ِ پذیرندگی! و دلزدگی! به مانندِ باردار ِ مبتلا به ویار!... و نمیدانند!، که نیست مشکل از تفاوتِ جام! _ که جان را - ست - لازم!! سلامتِ کام!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 11,05,1999 Helsingør
|