[ می شود! امـّا، چه سخت!؟ ]

          می شود! با راحتی!، از اشک ِ یک کودک! نکرد اندیشه ای و؛  شاد! _

                                                                                    در بَزمی! نشست...

          می شود! از درد و، رنج ِ یک زن ِ دربندِ مردی - جان به دور از  ِمهر! -                            

                                                               خود را! بی خیال و، دور ساخت!...

          می شود! بر ساز و، بوق و، های و، هوی و، زنگ و، آواز و، َتبِ تبلیغ های ِ_

          { مـُد!، سیاست!، اجتماعی یاوَری ها!،  یا، هنرواره! - بنامی از هنرها! - }؛

                                                                                           گوش بست!...

          می شود! از چاپلوسی و، تعارفهای ِ یک فرهنگ!_____

          در یک جامعه!، یک قومیت!، یک سرزمین!؛_____

          در درون ِ خـَلوتِ خود! سر به طغیان بر نکرد!...

          می شود! از - ظلم ِ انسانها! -  به هر جای ِ جهان! بر [ همدگر!] _

          یا، به هرجا![ بروجودِ جانورهای ِ دگر!]؛ با خویشتن! چیزی نگفت!...

          می شود! با خوشخیالی!_

          همـّـه با  ِحرص ِ خوشالی بود و،  َنزدِ  َگلــّـه ای از بی خیالان!_

                نیش ِ خودرا!  باز کرد و،  - جُک! بجای ِ گــُل! -   شنفت!...

                                                                              می شود!_

                                                                      امـّا، چه سخت!؟_

                                                 کودکِ جان را!، درون ِ خویش!،

                                              درهربار!؛ باید نیش زد! باید ندید!...

               راستی آیا ؟  چنین خوی و، سرشتی! می شود در ما! پدید؟_

                                                         می شود! امـّا، چه سخت!؟.

                                                           هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                    25,09,1988  Helsingør