[ نوروز ِ همیشه پیروز! ] بامدادان ِ نخستِ مَهِ فروردین است! گاهِ خوش کامی ِ جانی ست، که مـِهرآئین است!... هرچه، هرجای ِ جهان، شوربرانگیزی ِ جان! _ شادی اش پیشکش ِ مردم ِ زیبابین است!... همه جا! مـِهر! تراود، و زبانی با راز!؛ در فراخوانی ِ جانها به َرهِ دیرین است! _ که اگر یاد کنی، از سخن ِ پیر ِ مغان؛ گفت : جانرا به سه نیکی ت! بهشت آگین است! _ ارج ِ پندار!، وگفتار!، وکردار!، بدار؛ کنش ِ جان! به سه گونه ست و، سه نامش!؛ این است... بیشخواهی مَنِما!، بخشش ِ گردون را! بین؛ به خوش آیندِ تو! گیتی همه، گـُل-آذین است!... تنگ چشمی مکن ازشادی ِ جانها!، که رسد؛ خار ِ آسیب! به جانی که درونش کین است!... کشوری خوش بُوَد ایران! به زبانی شکرین! _ چامه بنگر! همه اش پارسی ِ شیرین است!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 23,10,1996 Helsingør
|