[ نوروز ِ همیشه پیروز! ]

               بامدادان ِ نخستِ مَهِ فروردین است!

               گاهِ خوش کامی ِ جانی ست، که مـِهرآئین است!...

               هرچه، هرجای ِ جهان، شوربرانگیزی ِ جان! _

               شادی اش پیشکش ِ مردم ِ زیبابین است!...

               همه جا! مـِهر! تراود،  و زبانی با راز!؛

               در فراخوانی ِ جانها به َرهِ دیرین است! _

               که اگر یاد کنی، از سخن ِ پیر ِ مغان؛

               گفت :  جانرا به سه نیکی ت! بهشت آگین است! _

               ارج ِ پندار!، وگفتار!، وکردار!، بدار؛

               کنش ِ جان! به سه گونه ست و، سه نامش!؛ این است...

               بیشخواهی مَنِما!، بخشش ِ گردون را! بین؛

               به خوش آیندِ تو! گیتی همه،  گـُل-آذین است!...

               تنگ چشمی مکن ازشادی ِ جانها!، که رسد؛

               خار ِ آسیب! به جانی که درونش کین است!...

               کشوری خوش بُوَد ایران! به زبانی شکرین! _

               چامه بنگر! همه اش پارسی ِ شیرین است!.

                                                 هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                        23,10,1996  Helsingør