[ سرزنش! ]
چه بسیار! چه بسیار! واژه ها که بودند، برای ِ حرمتِ جان! _ و در دهان ِ تنگ چشمی ِ تان!؛ احتکار کردید!... و همان شد! که غریبِ از هم بمانید و، آواره شدگی ِ تان تفهیم کند! _ که مطربان ِ دَمـسردید!... و چنین شد! تا کیسه کیسه از واژه ها را، « براهِ فراهمی ِ زمینه ای برای ِ نوازش شدن ِ خویشتان! _ در تعریف و، توصیفِ غربتِ انسان!؛ به تعارف و، بی هیچ ریشه ی ِ ایمان! » اِسراف میکنید!... و همه می دانند! وهمه می دانید! _ که دورنگ!، بودید و؛ هستید! _ و دورنگهای ِ زرنگید!... و گرچه، همه ی ِ تان! تجسـّم ِ آشکار و، متحرّکِ معنی ِ نـِیرنگید!؛ امـّـا انتقام ِ از شماها! _ انتقام ِ همدگرتان از یکدیگرست!، و آن! همانکه؛ برای ِ جامه ی ِ محرمیـّتِ راز ِ جانهای ِ هم! _ وصله های ِ ناهمرنگید!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 31,03,2003 Helsingør
|