[ شبجشنهای ِ عزلت! ]

          دلم بسیار شبها، آنقـَدَر سوخت؛

          که رسم ِ شعبده!، از دَهر؛  آموخت!...

          ز نجوا!  سوزن و،  از مویه!  نخ کرد _

          یَـقای ِ شب!  به دامان ِ سَحَر!  دوخت!...*

          به اشکِ چشم و، با  َزرگون ِ  ُرخسار!؛

          ز سیم و،  َزر؛  به گنج ِ یاد!  اندوخت!...

          هزاران نکته! از هرنقطه سنجید! _

          به باغ ِ عشق!،  شهر ِ عقل!؛  بفروخت!...

          همه شبجشنهای ِ عزلتش را!،

          پـِی ِ آذین!؛   ز جان!!  مشعل بیفروخت!...

          به ساز ِ مـِهر! ،  سوز ِ سالیان را!؛

          به شعر آورد و،  برگ ِ دفتری؛  سوخت!.

                                                              هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                   08,12,1999  Helsingør

            * یقا = یقه = یخه = گریبان! در فرهنگِ لغات از دکتر محمّد معین!