|
[ واقعیـّتگوئی ِ مکانیکی! ]
چـُنان دیر ماندی! _ که جان!، ژرف - اندیش! گشت!؛ از فریب ِ خوش ِ روبـَناها! بـِرَست! _ وتفسیر و، تعریف ِ انگیزه ی ِ ارجمندیّ ِ تو! _*1 بیان کرد! مبنای ِ ذرّات و، کیش ِ کـُنـِش - واکـُنـِش!، درجهان ِ وجود!؛ ودیگر، من و، تو! چو اشیاء و؛ احساس ِ ما! _ هویدا شده! ارزشی نـِسبی است!... بیادت بیاید! تب و، تابِ گرم ِ شـَباب! _ که هر کـُنج ِ دلدادگی! داشت زیبائی ِ باغ ِ افلاکها! _ و رنگ و، جلاهای ِ آن روزگار! _ به هر روشن ِ تن گـُدازو، به هر سایه سار! _ به هر جا و، هر دَم! گـُل ِ شادی آورد و، تعبیر ِ شوریّ و، شوقی زدُنیای ِ دلپاکها!... به یادت بیاید! که بی قیدی از بندِ ادراکها! _ تو را! ِمی! به من مینمود و، مرا! برتو! یک ِمی پرست!... و اکنون! جهان! دانش ِ تجربیّ و، پـِـی ِ باوَراز مـُـهر ِ اثبات هاست! _ وما را!، بهشتی که میبود!؛ دیگر نه هست!... رَوَد بیش خواهی و، تقلید، هـَردو!؛ به گور ِ تباهی و- زشتی! به خواب! _ که ما را!، بـِـهـُش ساخت!؛ از _آب - پنداری ِ آن سراب!... شود خانه ی ِ حرص ورزی!! خراب! _ که جان ِ جهان را! وانسان ِ بی خانـِمان را! _*2 به خواهش!! به اندوختن - بیشترها!! بـِخـَست!... چـُنان دیر ماندی! _ که مرغ ِ گمانه سـُرای!، ز سرشاخه ی ِ گـُلبـُن ِ باغ ِ اندیشه پوئی!؛ بـِجـَست!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 27,08,2006 Helsingør 1*تشدید ِ روی ِ حرف ِ - ی - ، برای ِ کشیده خوانده شدن ِ حرف ِ - ی - ، به منظور ِ حفظ ِ وزن!؛ و آهنگ ِ سرتاسری ِ چامه است!. 2*در فرهنگ ِ فارسی ِ دکتر محمـّد مُـعین! تلفـّظِ واژه ی ِ خانمان! هم با - ن ِ- ساکـِن! _ و هم، با - ن ِ- متحرّک! که با نشان ِ ِزبـَر! می تواند نمایش داده شود!، آمده است! _ و هم، به واژه ی ِ خان ومان ! رُجوع داده شده است! _ و امـّا، در تـَداوُل! با حرکت ِ زیر! گفتار میشود!، یعنی؛ خانـِمان!.
|