[ آ، مِثل ِ آبی! ]

            وقتی، که آبی ِ کاشی!؛

            میان ِ حوض ِ طراوت!،

            به طیفِ ناشی ِ از شیطنت های ِ ماهیان پیوست؛

            به زیر ِ سایه ی ِ نارنج و، نزدِ گـُلبُن ِ یاس!_

            بیارمید روانم زشهدِ خرسندی!_

            ولی، ز ِ بَعدِ لحظه ی ِ چندی؛

            دلم رمید! ازهمه ی ِ جذبه ها و، ازهمه کس!؛

                                     چو- ام ، به ذهن بیامد!؛

                                     ز ِ نـَقش ِ!! - کاشی ِ آبی! - _

                                         که می شود! دُکــّان!!.

                  هاشم شریفی << بودش >> دانمارک   04,08,2001   شیراز