[ اگرت قند!، نه خوش هست!؛  شکرهم! تومَخور!]

          هم زِ َکفتار! گریزم! هم زِ کرکس! باید! _

          که زِ جان ِ هیچ یک! نافه ی ِ مِهری ناید!...

          هریکی، چنگ! و دندان! به جگرها! سازند! _

          در َنمای ِ آشکارند،  دگرگون!؛  شاید!؟...

          هریک ازحرص گرایان!، که به خویش اندیشد!؛

          گوید ازدل مَسُرا!، که زر!؛  زرت به زاید!...

          گفته اندت :  همه اش پیشه و، فَنّی!، آموز؛

          که زِ کارَت!  بَهرِ آنها!  بَرو، باری!  آید!...

          { چون، به خودشان! برسد؛  هرچه!! کنند از ِپی ِ دل! _

          وبگویند :  به هستی! خوش ِ دل را! باید! }...

          دل! زِاوّل دم ِهَستی! به جهان! بوده و، هست! _

          هرکه، کوشد با رعایت!؛   ِبه! که نوشش!  آید!...

          سخن اینجا - ست! که، گر، سیب! تورا! نیست پسند!؛

          زِچه گویند؟ که خواهی تو گلابی شاید!؟ - ؟!...

          هرگروهی!،  ِپی ِ آنست؛  که سازد زِتو! فرمانبردار! _

          چونکه ازکوش ِ تو!! خوشخواری ِ آنها!! باید!...

          کهنه کِی حرفِ دل و، جان! بشود؟  دانش ِ روز! _

          نیک!،  آنگاه شود؛ که خارِ جان! فرساید!. 

             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                    25,06,2008  Helsingør