[ باشد! که دِین ِ خویش را! ادا کنید!]

          درشورِ بَزم!، که ازلبِ جامی صفا کنید؛

          شاید که یادِ باده گساران ِ  باوَفا کنید _

          از رازِ دخترِ رز!،  چون پیاله برگیرید؛

          برکیش ِ مِهر!  بنوشید و،  َترکِ جفا کنید...

          با یادِ برکه ی ِ شوری، که دوری!!  شرارِ اوست!؛

          از نای ِ ِنی!، ترّنم ِ سازو؛  با مِی نوا کنید!...

          دروَرطه ی ِ فریب!،  که جانرا امان ِ صبری نیست!؛

          حفظِ شکیبِ خویش!  به َترکِ هوا کنید...

          با تابِ جان! به پایداری ِ مِهرو،  به یادِ دوست! _

          بر باختگان ِ جان به سرِ مِهر!،  پیمان!؛  ادا کنید!...

          از اشکِ شمع!،  که در بَرِ  ُگلها!  شود؛  چرا افسوس؟ _

          جان دادنش!  به پاکی ِ آتش!  رَوا کنید!.

             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                    27,03,2007  Helsingør