|
[ برای ِ سخاوتِ زن! ]
با جامهای ِ پـُر زشـعله ی ِ نرگس! _ به همسان ِ آفتاب! که نوید بخش ِ زندگی ست! _ به هر دَم و، هر جای! _ مـِی ِ ناب! _ میدهی به دشمن و، دوست! _ گنج ِ دَهـِش! نگر! که راز ِ آفرینش ِ هستی! _ که جان ِ جهان ات! عطا نمود!...
گفتند : که جانشین ِ خدا!، جنس ِ آدم است! _ حوّا! سکوت کرد و، نخواست حقّ ِ خویش و _ گذشت را!؛ نـِدا نمود!...
آتش! به جان ِ مرد، عطش برلبش نشانید و، با آرزوی ِ لعل ِ لبانت!؛ خدا را! صدا نمود!...
خواهش به آرامش ِ همیشه، بهشت را!؛ به ذهنش بیافرید! _ راز ِ شـَکیب را!، با یادِ چـِهـر ِ حور!؛ که همچو تو باشد! _ بجانـَش! بنا نمود!...
تنها!، بهانه ی ِ دیدار ِ روی ِ تو- ست! _ اگر مردِ کوشکار و، هوشیار و، به سختی ش بـُرد بار!؛ قبول ِ بقا نمود!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 07,09,2001 Shiraz 1380,6,16
|