[ برای ِ فرزندِ راستین ِ آتش! ]

 

          سیاوش!،  آزمونش گشت؛  آتش! _

          بُرون شد خوش!  سرشتش بود بی غش!...

          تو!  تاانجام!  ماندی پاک گفتار! _

          ز نامت!  یادِ کسرا کرد  پندار! _

          به دفترها زدی رنگِ تب و، تاب! _

          شدی خورشید و،  ما گشتیم  مهتاب...

          چو نیلوفر!  که باجامی گوارا!،

          چشاند راز!؛  بودی  جنگل آرا!...

          به لبهایت، سخن - از- "آرش" آمد! _

          که با دشمن، چنان پیکارش آمد؛

          که جان ِ خود!  گذارَد  در کمانش! _

          فراگسترده شد "ایران!" ز جانش!...

          تو گفتی :  چون بباید!!  دوست بودن! _

          به مردمها!  به کوشش!، یا؛ سُرودن!...

          همیشه جانـِمان! یادِ تو باشد! _

          امید آنکه!،  همه؛  شادِ تو باشد!.

                                                           هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                           23, April, 1986  Malmo Sweden