[ برای ِ " سوپرمَن " های ِ  ُکنج ِ تنهائی! ]


           َزمزَمِه!،  ساقی ات شده؛  قِصّه ی ِ خویش!  مِی! ُکنی! _

          هم شنوی زِخویش و، هم،  به لب!؛  ادای ِ  ِنی ُکنی!...

          ای که ِزاندیشه! شود بَزم!،  به  ُکنج ِ عُزلتت!؛

          به مِنّتِ بی َکرَمان!،  دست؛ دِراز  ِکی ُکنی...

          چه لحظه ها، که با امید!؛    بیم را!   زُدوده ای! _

          که بی فریب و، بی ستم!؛   به نوش و، نیش!؛  طِی ُکنی!...

          به جوش و، کوش و، هوشِشان!،  نگشته خوشنود هنوز!؛

          تو با شکیبِ کوه وار!  اسبِ مُراد!  هِی ُکنی!.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                    13,12,2008  Helsingør