|
[ جان ِ آرزوئی!
]
اگر وجودِ تو زيبا، به من عيان ميشد؛
كلام ِ جان و، دلـم! در نِـگه بيان ميشد!...
اگر كه فرصـتی به كف آيد، كه رازِ دل گويم؛
زِ سَر بپای
ِ
وجودم هـمه دهان ميشد!...
بگويـَمَت به فضای
ِ تنورِ خواهش و، صبر!_
چه شعله ها،
ِز دل ِ ملتهِب! بجان ميشد!...
بخارِ برکه ی
ِ اَشكم!، كه شد زِ تابـش ِ دَهر! _
اگر شود كه ببارد؛ جوی ِ جان! رَوان ميشد!...
تو نيمه ی ِ تنها نه جان ِ مَنی، بلكه جان
ِ بشر !_
چه خوش كه فهم ِ كلامَم به هر زبان ميشد!...
به جمع ِ َخلق بشارت دهم ، اگر باشی؛
زِ خوی ِ نيكِ تو، هَستی؛ بَدَش نهان ميشد!...
و اِدِّعای
ِ جهانی زِ جان!، كه در
َرهِ صلح!؛
نتيجه اش به جهان،
آنكه !؛ يك زبان ميشد !.
هاشم شريفی << بودش >> دانمارک
16,04,1994 Helsingor
در
گاهنامه ی ِ واژه! بسالِ 1995 دركپنهاگ با
نام مستعار "بودش" به چاپ رسيد!.
www.boodesh.com
|