[ دگرگون شدن!، مردن نیست! ]

          هنوز تشنه به دیدارم و، جدا شوم زین بود! _

          نه مردن است دگرگونی! ارچه پیکری بغنود!...

          نیرو! همیشگی ست!  که ازنو!  براهِ خود پوید! _

          هم ارچه یاخته ها! دانه دانه  گردد  دود!...

          در جان ِ دود!  همان نیروی ِ نخستین است! _

          که تا کنون و، که زین پس!؛  بُوَد  چو تارو،  چو پود!...

          بشایدآنکه بُوَد باغ ِ دیگری آنسوی!؟ _

          که دل!  دگر نه زِ سختیّ ِ آدمی!  فرسود!؟...

          چه پرسشی؟  چه گمانی؟  که هرچه باداباد! _

          بدستِ ما!،  چو نباشد!؛  امید و، بیم!؛  چه سود؟...

          به زندگیّ ِ دوروزه!  شکیب و، مِهرم!؛  به! _

          که هرچه، گنج ِ گران است!؛  زنگِ دل! نزدود!.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                     07,02,2009  Helsingør