[ دلخوشکـُنـَکِ غـُربت! ]

          جمعه شبها! شنبه شبها! _

          در حریم ِ سرزمین ِ غربیان!، زان خوشتر است؛

          کز لبِ ساغر! _

          نوای ِ همزبانی میرسد!...

          تاک! در سرما و، سختیّ ِ زمستان! _

          یا به تابستان ِ آتشبار! _ آموزد شکیب!،

          وز پـِی ِ کیش ِ فداکاری! که شد  زیوَر به چـِهر ِ باغها! _

          از فشار ِ چنگ و، چـَرخـِشت اش! شود مـُزدی نصیب!؛

          تا به همراهیّ ِ مستان! طاقتش باشد! که با شور ِ درون ِ جان! _

          به تنهائی کند خوی و، امیدی در دلش زانکه زمانی میرسد!،

          تا حدیثِ رازها! گوید به آنهائی!؛

          که در قحطِ وفا و، مـِهر! _

          از جانشان فغانی میرسد!.

                                                 هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                  02,03,2007  Helsingør