[ دو نوشتار! در برگی از کارنامه ی ِ هستی! ]

          و هستی!،

          سیّاره های ِ سرگردان را آفرید!؛

          که تجلــّی ِ نور ِ ستاره ها را! _

          شها دتی باشند!...

          و هستی!،

          شاعران را! _

          قربانی ِ راز ِ ناز ِ خوبان ساخت!؛

          که جلوه های ِ رُخسارشان را! _

          و طراوتِ باغوارشان را! _

          ( که اشارتی ست!  با گویش ِ مژده های ِ تمدیدِ زندگی!  به زمین! ) _

          در گوش ِ جان ِ زندگان ِ انسانی!  به لب آرند و،  درتن ِ دفتری بگنجانند! _

          و گنجایش ِ صد صفحه کتاب را!  برای ِ تفهیم! به جانهای ِ فهیم!،

          تنها در چند خط! به آوا درآورند!؛

          تا کمال ِ اختصار و، رسائی و، رسانندگی را!  به شاید!؟  نهایتی باشند!.

                                                                           هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                       22,09,2001  Hamburg