[همدِگرشِکاری!]

          تا، تو- ام، به بَر نیائی _

          نه به هوش و، کوش باشم!،  نه مَرا  قرارِ هستی!؛

          که به شوق ِ ذرّه باشد!،

          گر، که هرذرّه به گیتی!؛  طِی کند مَدارِ هستی!...

          دل دهم به کارِ مستی! _

          که به بافه ی ِ خمارش!،

          دام کرده!؛  پای بندد! _

          و َشوَم شکارِ مستی! ازفریبِ بانگِ ساغر!...

          و به بَعدِ هررهائی ازهَوارو، بارِ مستی!؛

          به دوباره اشتباهاً! _

          سرخوش ازمعنی ِ رندی!  که خطا بفهمم آنرا! _

          باز،  قصدِ جام! کرده؛

          که کنم شکارِ مستی!  تا َشوَم به خویش! باوَر!.

             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                    21,09,2008  Helsingør