[ جشن ِ نگاهها! ]*1
در کشتارگاهِ مِهر!، که زیستبوم ِ تیره ی ِ انسان!؛ در کارزارگاهِ سیری ناپذیریهای ِ اشرفِ مخلوقات!، به پهنه ی ِ خاک!؛ خدا! میهمان ِ زمینیان است! _ در جشن ِ هم آمیزی ِ دو نگاه! _ که آذینش، آبگینه های ِ متبلور ِ از امید! _ و به درخشش ِ ازنوید!؛ و سازو، سرودش! ستایشی ست!، که جان! میسُراید بدون ِ کلام! _ با ترّنم ِ شادی!؛ و شرابش!، شهدِ خرسندی است! _ که تراوُش میکند ز لاله ی ِ لب! _ که شاید با رنگِ بی نیرنگِ تبسّم!...
و، شعر! _ نماز ِ من ِ زمینی است! _ که سختی ِ رئالیسم را!، می آمیزم؛ با تلأ لؤ ِ رمانتیک ها!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک شیراز، نهم ِ مردادِ 1380 31,07,2001 Shiraz *1 درتاریخ 29/07/2008 که می خواستم این چامه را به سایت بفرستم، دریافتم که _ بی مقدّمه آغاز می شود، و برای ِ همین؛ سه بخشچامه ی ِ اوّل تا سوّم را به آن افزودم!. |