[ کو دلی از بَهر ِ خود؟ ]

          ازینهمه غمهای ِ دیگرتنان ِ رنجیده جان!، که باید خورد!؛

          دیگر دلیل چیست؟ _

          که از دردِ خود! دَمی بـِفـِسُرد...

          وشاید!؟ همین شده سببی! _

          که بر دیدگان ِ ظاهربین ِ بی غمها! _

          نا آشکار بمانـَد! _

          که چندین بار؟ _

          دستِ ذرّاتِ عاطفه مند!،

          که بخشی ست! از خدای ِ هستی مان! _

          به سینه دل بـِفـِشـُرد!...

          و دل را! چه گنجایشی دگر مانده ست؟ _

          که غم ِ خود!  *بـِدو توان بـِسـِپُرد.

                                                              هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                      01,01,2008  Helsingør

               *بـِدو = به او!