[ پُرخواهی!،  و تباهی! ]

 

          دلی پژمردی و،  خود را فسردی! _

          چراغ ِ شوق ِ جان! خاموش بُردی!...

          شرابِ نیمه شب  نوشیدی ازغم! _

          که شهدِ روز!  با اکراه! خوردی!...

          به سنگِ حرص!  جام ِ دل! شکستی! _

          گل ِ باغ ِ قناعت!  کم شمردی!...

          به خواهشها!  همه تسلیم گشتی! _

          به شادیّ ِ مَناعت!  پی نبُردی!...

          همی نان قرض دادی و، گرفتی! _

          چلشته خواری ات را!  دَم سِپُردی!...

          قـَوی را!،  - بنده و، چاپلوس! -؛  گشتی! _

          ضعیفان را!،  بتازیدی!؛  که گـُردی!...           

          به صحرای ِ تکبّر!  تاخت کردی! _

          درون ِ شهر ِ تقلیدات!  مُردی!.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                     29,05,2007  Helsingør