[ پُرخواهی!، و تباهی! ]
دلی پژمردی و، خود را فسردی! _ چراغ ِ شوق ِ جان! خاموش بُردی!... شرابِ نیمه شب نوشیدی ازغم! _ که شهدِ روز! با اکراه! خوردی!... به سنگِ حرص! جام ِ دل! شکستی! _ گل ِ باغ ِ قناعت! کم شمردی!... به خواهشها! همه تسلیم گشتی! _ به شادیّ ِ مَناعت! پی نبُردی!... همی نان قرض دادی و، گرفتی! _ چلشته خواری ات را! دَم سِپُردی!... قـَوی را!، - بنده و، چاپلوس! -؛ گشتی! _ ضعیفان را!، بتازیدی!؛ که گـُردی!... به صحرای ِ تکبّر! تاخت کردی! _ درون ِ شهر ِ تقلیدات! مُردی!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 29,05,2007 Helsingør
|