[ پشتِ کوهها!،  جائی ست!]*

 

          خاک و، علف! _

          بام و، بَرِ کاهگِل! _

          خاربُن و،  ِبرکه و،   دارو، درخت! _

          ُشرُشرِ جوی و،   تبِ رُخسارِ ُگل! _

          درّه و، دشت و، دَمَن و،   سنگِ سخت! _

          دلخوشی ِ پاکِ صفا پیشگان!،

          که آسمانها و، زمینشان! به تب و، تابش ِ جان! برگ داد! _

          خوش دل ِ آنها! که چنینشان!؛  به رقم خورده بخت!.

             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                   08,06,1996  Helsingør

          * با یادِ چامه سُرای ِ گران ارج! سهراب نازنین!،  سهراب سپهری!؛

               که همسنگِ سپهر! وسعتِ بینش داشت! _

               و پشتِ دریاها را! عزم ِ سفر!.