[ راز ِ گرمی ِ جان! ]
گر، در سر و، جان و، دل ِ انسان! شرری هست!؛ از شورش ِ آغاز ِ جهان - اش!! اثری هست!... بگسست ز هم خوابِ خوش ِ هسته ی ِ هستی! _ اندیشه و، دانش!؛ همه اش! وانـِگری هست!... همجوئی ِ ذرّات! زآغاز! شد و، هست به جاوید! _ دل! بافتش ازمـِهر و، نه جنس ِ دگری هست!... گیرم که سَـرای ِ تن ِ باهوش! همه عـِیش و، همه نوش! _ رنجـَش! غم ِ همسایه و، رنجوری ِ هر دُور و، بَری هست!... این ُد ّر ِ درخشان! که چراغان بکند گوشه ی ِ عـُزلت! _ ازچشم تراویده بـُرون!، لیک؛ زخون ِ جگری هست!... اربابِ جهانخوار! بگفتند بد از رقــّتِ احساس! _ زیرا، که بترسند! شبِ عشرتشان را!؛ سـَحـَری هست! _ گر، پیشه وران! رَه پـِی ِ احساس بگیرند و، بمویند؛ کـِی؟ باج دهند و، به کفِ جامعه گردان! چه زَری هست؟. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 01,01,2008 Helsingør
|