[ راز ِ گرمی ِ جان! ]

          گر،  در سر و،  جان و،  دل ِ انسان!  شرری هست!؛

          از شورش ِ آغاز ِ جهان - اش!!  اثری هست!...

          بگسست ز هم خوابِ خوش ِ هسته ی ِ هستی! _

          اندیشه و، دانش!؛ همه اش! وانـِگری هست!...

          همجوئی ِ ذرّات!  زآغاز!  شد و، هست به جاوید! _

          دل! بافتش ازمـِهر و،  نه جنس ِ دگری هست!...

          گیرم که سَـرای ِ تن ِ باهوش! همه عـِیش و، همه نوش! _

          رنجـَش! غم ِ همسایه و، رنجوری ِ هر دُور و، بَری هست!...

          این  ُد ّر ِ درخشان! که چراغان بکند گوشه ی ِ عـُزلت! _

          ازچشم تراویده بـُرون!، لیک؛ زخون ِ جگری هست!...

          اربابِ جهانخوار! بگفتند  بد از رقــّتِ احساس! _

          زیرا، که بترسند! شبِ عشرتشان را!؛ سـَحـَری هست! _

          گر،  پیشه وران! رَه پـِی ِ احساس بگیرند و، بمویند؛

          کـِی؟ باج دهند و، به کفِ جامعه گردان! چه زَری هست؟.

                                                                       هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                           01,01,2008  Helsingør