|
[ ساکنان ِ شهر قصّه! ]
هنوزم ساکنان ِ شهر ِ قِصّه! _ ندانستند! راز ِ سَربه مُهرش! _ نه پـِی بردند براسرار ِ شبهاش و، سَحَرهاش؛ نه آگاهیـیــِّشان شد - از رموز ِ صبح و، ظهرش!...
نه دانستند!، بر- آن شهر! چون رفت؟ _ نه فهمیدند!؛ - محصول ِ خِرَد! - خوبست، یا، ـ نفت ـ ؟...
هنوزم!، از خُرافه!؛ معجزه جوی! _ هنوزم!، با تعارف بازی ِ مرسوم ِ ایّام!؛ شَوَد خود خواسته!، یا، بی ارده! آفرین گوی! _ به هر نیکوسرشت و، بد نهاد و، هرچه خوش کردارو، بد خوی!...
هنوزم! بَهر ِ پـِچ پـِچ غیبتی گفتن! _ و چـِغ چـِغ تـُخمکی خوردن! _ و آهنگِ روحوضی ها شنفتن! _ باشَدَش سوی!...
هنوزم! سفره های ِ نذریاشون! دراطاقی، یک َطرَف هست!؛ همانجا، َطرفِ دیگر؛ سُرمه و، سُرخاب و، مااااتیک! _ تو بُقچه! هَمرَهِ اسباب و، ابزار ِ یَواشککاری و، دَدَرَروی ها!؛ روی ِ رَف هست!...
هنوزم، چند فردی ازمیان ِ فاااالگیران! رااااه می پویند - شهرو، کوی و، بَرزَن را!؛ دُعاها و، طلسمات و، خطوطی از َاجـِنـّه می نویسند و؛ اگرشد، در عزاداری حضوری یافته کاسه بلیسند و؛ به گِردِ کوچه ها، گشته؛ سفیداب و، خضاب و، کیسّه ی ِ حَمّام و، حوله! _ میفروشند و؛ امور ِ خِیر ِ پـِنهان را! ُمَوّظـف گشته و، اسرار ِ مردُ م را! بپوشند و؛ به رسم ِ واسطه! نزدیک میدارند یک تـَن! با دِگرتن را!...
هنوزم! ساکنان ِ شهر ِ قِصّه! _ به یک درس ِ مهمّ! خوب آشنایانند و، میداننداگر چوب لای ِ چرخی رفت و، برپا گشت - مشکـل گیرو، داری! - ؛ وَ گرلازم بیامد، - بسّ و، بندی - توی ِ کاری!؛ اگر ازبختِ بد! خوش نیّـتـی بُگذاشته، یک استخوانی لای ِ زخمی؛ وَ گر صاحب مقامی! بریکی از زیردستان، کرده اخمی؛ اگر یک بچّه ی ِ تنبل! بخواهد نمره ی ِ خوب!، تا قبولی اش شود درامتحاناتِ نهائی؛ وَ گر شخصی بخواهد، تا که استخدام ِ جائی باشد و، با مختصرپولی، که چندرغاز! گویندش، بَرَد برگ و، نوائی؛ اگر باغی!، بدورازجادّه بود و؛ صاحبِ کارآشنا و، رند و، تیز ِ پُخته کارش! _ خواست باشد جادّه نزدیکش! که ارج و، ارزشی صد بار بالاتر بیابد باغ!؛ یا، یک خانه ای!، گر در مسیر ِ یک خیابان ِ جدیدِ احتمالی خواهدافتادن، گذارد بر دل ِ اخترنگون ِ ساده لوح ِ راه نشناس ِ قــُلی واری! _ زحسرت! داغ!؛ وَز - اینگونه موضوعات و، مطلبها! - که بس جانها رسانیدَه ست بر لبها! _ که یا در دِه!، و یا درشهر!؛ یا در کوه و، دشت و، راغ، بسیارند!؛ باید راه دانستن! وباید نیز، در هرراه!؛ از هرچاه! بشناسند آنها!( ساکنان ِ شهر ِ قِصّه!) _ درسهای ِ موقع ِ پَرهیز!...
امّا، لـُبّ ِ مطلب آنکه : آنها!(ساکنان ِ شهر ِ قِصّه!)؛ همه!، گرچه، رعایتمندی و، مشق و، کتاب و، مدرسه!، ازخویش می رانند! _ برجایش همه؛ قدر ِ کباب و، آبدوغ و، آبگوشت!؛ میدانند! _ با چندی سخنهای ِ تعارف گون! که باشد بر زبان! زیوَر! _ وَ هَم، خوب آگه اند از معنی ِ "حقّ ِ حساب!" و، قرض ِ نان دادن؛ به همدیگر!...
و- از- اینروست!، که؛ این مردمان ِ نیکپوی این ساکنان ِ شهر ِ قِصّه!، درمصافِ کار ِ دشوار ِ گره بگشودن ِ ایّام ِ سختِ خود!؛ به هر شیوه! _ که یا با - پول!، و یا قبض و، بَرات و، چک! _ و یا شیرینی و، میوه! _ و یا کفش و، و یا کفشک!، و یا مَـلکی!،* و یا گیوه! _ و یا چارقد!، و یا زیرپوش! _ و یا از- آبِ آتشگون!، و یا ازباده ی ِ خوشنوش! _ و یا با زعفران ِ پاک!، یا، شیره!، و یا تریاک! _ و یا با سِدر و، با کافور!، یا، دعوت به ِیی فصل منقل و، بافور! _ و یا تشویق! برای ِ ارتقاء ِ رتبه ی ِ شغل ِ اداری! یا به کارخانه! _ و یا تهدید! با ترساندن از پَس گردنیّ و، آبرو ریزیّ و، یک نوبت کتککاریّ ِ جانانه! _ و تلویحا ً! به همراهیّ ِ شَرطی!، وَعده ای از- انصرافی مرتبط با فعل ِ اجرائی ِ سختِ سابق الذکری! به گوش ِ بیمناکی! _ پیشکش کردن!؛ به هر صورت!، بپردازند "رشوه!" ؛ تا که پرونده به جریان ِ مفیدانه! بیندازند!...
پس، بَهر ِ تـَلافی!، تا که پول! رجعت نماید توی ِ جیبهاشان!؛ ز هرکس! "رشوه!" گیرند و، به پُرّروئی! بزییند و، بمیرند و، به پیش ازرفتن از دنیا! _ برای ِ کسبِ آمرزش زدرگاهِ خدا!، بچّه گدا!؛ بسیار! میسازند!...
ازنو هم ، دوباره! ساکنان ِ شهر ِ قِصّه! هِی میگن : خار ِ مُصیبتهای ِ بیکاری ست! _ هِی تکرار میدارند، که؛ فقدان ِ ارزاق است و، نابودی ِ مایحتاج و، ناداری ست!... اینگونه ست!، که لازم بیاید!؛ یکنفر پُرسَد ازین نیکوسرشتان!(ساکنان ِ شهر ِ قِصّه!) _ حال اگر، تدبیر ِ انسانها! تمام ِ ثروتِ دنیا! برای ِ ساختار ِ کارو، کارخانه! بپردازد!؛ چه شخصی؟ یا چه ارگانی؟ و یا آنکه کدامین مذهب و، یا هم کدامین دولتی؟ _ خواهد کند تضمین! که ازنو بچّه سازی! یا به گفتار ِ ادیبان! ( کثرتِ مولودِ انسانی! ) _ نخواهد ساخت مشکلهای ِ " بیکاری و، بیعاری! "... تمام ِ مشکـل ِ دنیای ِ انسانی!، فزونیّ ِ نفر! در جمعیتها! هست و، مابَعدش! _ که ازنوبارو، ازنوباااار!؛ پوشاک و، خوراک و، مسکن و، داروو، درمان و، سواد و، کاااار!؛ در هرجا نه آسان میشود پیدا و، انسانهااااش! _ درگیر ِ خَس ِ کمبودها! هستند و؛ ناداریّ و، اوضاع ِ دل آزاری!...
هنوزم!، ساکنان ِ شهر ِ قِصّه!؛ نمیدانند! - اینسان مردمان ِ پاک بنیادی که خود هستند! - _ وز تدبیرها!، هر دَرد را! یک چاره پَردازند!؛ پس، علــّت! چه می باشد؟ _ که ازنوبارو، ازنوبار! _ در تاریخ ِ عمر ِ خود! وعمر ِ سرزمین ِ خویش! _ نـَردِ زندگی را! مُهره می بازند!؟...
افسوس آنکه، تا اکنون! هنوزم ساکنان ِ شهر ِ قِصّه! _ ندانستند! کز " خود باوری شان! " _ ندانستند! کز " خودیاوَری شان! " _ توانند آفرینشهای ِ نیکو را! _ توانند از خِرَد!، احساس را پاسخ!؛ وبرجان! هدیه داده میوه یِ ِ اندیشه های ِ شاد و، خوشپو را! _ و هرجان!، یا همه جانها به هردَم درجهان ِ نوع ِ انسانی! _ به همراهِ رعایتهای ِ ارزشهای ِ فـَردیّ ِ بدون ِ خدعه و، آزار! _ هرجائی، که هرگونه نژادِ مردمی! باشد!؛ به نظمی سودمندانه!، به شادیّ ِ دل و، جان!؛ ازبرای ِ تیره ی ِ انسان! _ شوندآماده و، رهپوی! _ امّا، نکته ی ِ افسوس بار! آنکه : هنوزم! ساکنان ِ شهر ِ قِصّه! _ به خواب آنسان!، که گفتی؛ در طلسمی! پای بندان! _ هنوزم! با رودرواسی! وخود را - کمترازیک جمع - بینی ها! _ " گرایش بر گروه " اش باشد و، ازگفته های ِ سرگروه! آمادگیّ اش میشود! _ باچنگ و، با دندان! _ هنوزم! با تملــّـقها و، چاپلوسی!؛ به کیش ِ ریزه خواری! _ ازبساط و، سفره های ِ پُربَرو، پُر رنگِ آمیزه به نیرنگِ توانمندان!...
هنوزم ساکنان ِ شهر ِ قِصّه! _ نمیدانند! این خشتک درانی ها! که عنوان میشود از دستگاههای ِ صداگستر! _ بنام ِ تازگان اخبار!، یا، این - روزو،شب - نوتـَرگرانی ها! که فریاد ازدل ِ مردم برآرَد هرکجا! _ درخانه ها و، حجره ها و، کوچه و، بازار!؛ آثار ِ فـَراوَرده شده! هستند، دربَعد از؛ دَم ِ پاسخ به دلها! درمَصافِ جان ِ مجذوب و، تجلــّیّ ِ چـِش و، ابروی!... هنوزم! ساکنان ِ شهر ِ قِصّه!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 01,04,2008 Helsingør * مَـلِکی! = گونه ای پاافزار!، که درروستاها و در میان ِ مردمان ِ کوچ گر! کاربُرد داشته _ ودرشیراز و پیرامون ِ آن! با ایستِ گویش ِ پاره واژه ی ِ - ل - ، گفتارمیدارند!.
|