[ شرابِ شیراز!، بدون ِ الکل! ]
نوای ِ هرشبِ ما! ازشرابِ شیرازاست! _ که هیچ منـّـتش از تاکِ شیشه پردازاست!... شکیب و، مِهر! ُگل ِ چامه تا هوای ِ سحر! _ که خور! مسافری ازخاکِ " حافظ الرّاز" است!... خوش آمدش، بزدائیدغبارِ پنجره را! _ ز چهره شاد شَویدَش!؛ که - دست و، دل باز- است!... هوای ِ شادی ِ دیگرکسان!، به دل بودن!؛ لب و، زبان ِ َطربناکِ رشته ی ِ سازاست!... هزااار دُورِ مَدارِ زمین بپیمائیم!، که دل!؛ شنود-گرِ پاکِ "رندِ بی آز" است!... زِ جبرِ بودن ِ هستی! بُوَد!، که جبرِ شدن! _ زِاو! بزاده و؛ کهنه را!، زدوده!؛ نوسازاست!... خوشا دلی!، که وِرا! کوی ِ میکده!؛ آنجاست! _ که هرشعاع ِ شیشه ی ِ ساقی! پیاله ی ِ رازاست!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 06,09,2008 Helsingør
|