[ شتابِ بایــِسته!]
پیشتر زانکه دل از خاشه ی ِ حرص است خراب! _ با گــُل ِ مـِهر!، خجل سازَش و؛ جان را! دَریاب!... جبر!، هرگاه بباغ ِ شادی ات راهی داد!؛ بی خس و، رنج ِ دگرجان!؛ بَهرَش اندیشه بتاب!... خویشباوَر شُوو، خودیاوَری ات! توشه شَوَد! _ چند نـُقـل ِ دگران میخوری از نـَقـل ِ کتاب؟ گرچه ات گنج ِ گرانی ست!، شکیبِ دل ِ پاک!؛ در گریزازکشش ِ حرص! سراپا! بشتاب!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 15,01,2008 Helsingør
|