[ شتابِ بایــِسته!]

 

          پیشتر زانکه دل از خاشه ی ِ حرص است خراب! _

          با گــُل ِ مـِهر!، خجل سازَش و؛ جان را! دَریاب!...

          جبر!، هرگاه بباغ ِ شادی ات راهی داد!؛

          بی خس و، رنج ِ دگرجان!؛ بَهرَش اندیشه بتاب!...

          خویشباوَر شُوو، خودیاوَری ات! توشه شَوَد! _

          چند نـُقـل ِ دگران میخوری از نـَقـل ِ کتاب؟

          گرچه ات گنج ِ گرانی ست!، شکیبِ دل ِ پاک!؛

          در گریزازکشش ِ حرص! سراپا! بشتاب!.

                                                                        هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                           15,01,2008  Helsingør