[ تنها،  ابزارها!  درزندگی ِ انسان! دگرگون شده ست و، خواهد شد! ]

          به جهانخدا!  که اوخود!،  همه جانها و، جهانست!؛

          گله کِی توان؟، زخاری؛  که گل و، ریشه اش آنست!...

          بخشی ازجهان! شکنجد،  بخش ِ دیگرش؛  برنجد! _

          چونکه یک جان! به تمامی ِ جهان! درون نهان است!...

          تن ِهستی!، آن بگردد؛ که همان توان بگردد! _

          دیگری گشتن ِ انسان!  ناشدن به کیش ِ جانست!...

          پای ِ خسته ازنشستن!  بلمد به پای ِ دیگر! _

          جان ِ بی مِهر!  به کامش خون ِ همتیره! روانست!.

                                        هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                              31,07,2008  Helsingør