[ یکجانی و، کیش ِ یکجهانی! ]
اِیکه جان را! بنگری در- آینه! _ احترام ِ جان! به آن همسان بـِنه!...*1 خود مشـُو چون چوب!، کو، وَر می کـَنـَد! _ جان ِ خود!؛ چون زو!، بسازند اِسکنه!... گرچه تیغ ِ اِسکنه، از- آهن است! _ لیک، نیمش؛ دسته ای چوبین تنه!... دسته ی ِ یک ارّه از چوبِ چنار _ می بُرَد! همتیره و، بید و، بَنه!...*2 دیگران!، بنگر چو خود!؛ با دیدِ مـِهر! _ کوه! یک جنس است! - سر! تا دامنه! - ... برخی از آئینه ها!، با پَرتـُوی!؛ سنگِ دلها را! شـَوَد - آتشزنه!... پس، چوآتش جست و، جان را! درگرفت!؛ یادِ خاکستر!! به باغ ِ ازمنه!.*3 هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 25,05,1999 Helsingør *1 بـِنِه! در برخی گویش های ِ ایرانی!، برابر ِ با، - بگذار! -، وهمسان ِ - رَوا بـِدار! -؛ است! _ که یا، به کیفیتِ اخلاقی ومعاشرتی مربوط است!؛ ( برای ِ نمونه : احترام بگذار! ) _ و یا هم، شاخه ای از واژه ی ِ نهادن!، که برابر ِ با گذاشتن است!؛ می تواند باشد! _ و ویژگی ِ کمّی ِ - کوش و، کنش - ی! دارد!. *2 بَنِه! یا، بـِنِه! یا، بَنـَک!؛ یک گونه درخت است، که پسته ی ِ وحشی هم!؛ نامیده میشود! _ و تعریف و، توضیح و، شرح ِ آن! در "فرهنگِ فارسی" ! به کوشش و گردآوری ِ _ " شادروان دکتر محمّد معین " ! آمده است!. *3 ازمِنِه، یا، ازمِنـَه، برابر ِ با جمع ِ زمان! = زمانها! = روزگاران! = روزگارها!.
|