[ یکجانی و،  کیش ِ یکجهانی! ]

 

          اِیکه جان را!  بنگری در- آینه! _

          احترام ِ جان!  به آن همسان بـِنه!...*1

          خود مشـُو چون چوب!،  کو،  وَر می کـَنـَد! _

          جان ِ خود!؛   چون زو!،  بسازند اِسکنه!...

          گرچه تیغ ِ اِسکنه،  از- آهن است! _

          لیک، نیمش؛  دسته ای چوبین تنه!...

          دسته ی ِ یک ارّه از چوبِ چنار _

          می بُرَد!  همتیره و،  بید و،  بَنه!...*2

          دیگران!،  بنگر چو خود!؛  با دیدِ مـِهر! _

          کوه!  یک جنس است!  - سر! تا دامنه! - ...

          برخی از آئینه ها!،  با پَرتـُوی!؛

          سنگِ دلها را!  شـَوَد - آتشزنه!...

          پس،  چوآتش جست و، جان را! درگرفت!؛

          یادِ خاکستر!!  به باغ ِ ازمنه!.*3           

                                                          هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                           25,05,1999  Helsingør

            *1 بـِنِه! در برخی گویش های ِ ایرانی!،  برابر ِ با،  - بگذار! -،  وهمسان ِ - رَوا بـِدار! -؛  است! _   

                 که یا،  به کیفیتِ اخلاقی ومعاشرتی مربوط است!؛   ( برای ِ نمونه :  احترام بگذار! ) _

                 و یا هم،  شاخه ای از واژه ی ِ  نهادن!،  که برابر ِ با گذاشتن است!؛  می تواند باشد! _

                 و ویژگی ِ کمّی ِ   - کوش و، کنش - ی!   دارد!. 

            *2 بَنِه! یا، بـِنِه! یا، بَنـَک!؛  یک گونه درخت است،  که پسته ی ِ وحشی هم!؛  نامیده میشود! _

                 و تعریف و، توضیح و، شرح ِ آن! در "فرهنگِ فارسی" !   به کوشش و گردآوری ِ _

                 " شادروان دکتر محمّد معین " !   آمده است!.

            *3 ازمِنِه، یا، ازمِنـَه، برابر ِ با جمع ِ زمان! = زمانها! = روزگاران! = روزگارها!.