[ َزمهریر ِ سَبز! ]

          اگر به سرزمین ِ شمال،

          آسمان! کم ستاره است و، بیشتر، ابری ست؛

          گاهی غنیمتی ست!_

          که زچشمم ستاره میبارد!...

          و راستی چه موهبتی ست!_

          که دراین زمهریر ِ سبز!،

          فروغ ِ یادِ تو! درذهن ِ من چنان گرم است!؛

                                                       که زجانم!_

                                                  شراره میبارد!.

                                                            هاشم شریفی << بودش >>  دانمارک   Helsingør   28,05,2000